اثربخشی زوج‌درمانی شناختی- رفتاری بر کاهش نشانه‌های افسردگی و تنظیم هیجانی زوجین آشفته

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر زوج­درمانی شناختی- رفتاری بر کاهش نشانه‌های افسردگی و تنظیم هیجانی زوجین آشفته مراجعه­کننده به مراکز مشاورۀ شهراهواز بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی بالینی تصادفی شده است که در آن از طرح پیش آزمون- پس‌آزمون – پیگیری با گروه آزمایش و گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل زوجین آشفتۀ شهر اهواز بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. بدین منظور 30 زوج از زوجین مراجعه­کننده به مراکز مشاورۀ شهر اهواز انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (گروه زوج­درمانی شناختی- رفتاری و گروه کنترل) گمارده شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامۀ مشکلات در تنظیم هیجانی DERS)) و پرسشنامۀ افسردگی بک BDI)) استفاده شد. جلسات درمانی هفته‌ای یکبار و به مدت 12 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج حاصل با استفاده از  تحلیل واریانس چند متغیری ( (MANOVA تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج حاصل نشان داد که بین زوجین گروه­های آزمایش و گروه کنترل در متغیرهای افسردگی و تنظیم هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001) و فرضیه‌های پژوهش مبنی بر تأثیر زوج­درمانی شناختی- رفتاری بر کاهش نشانه‌های افسردگی و بهبود تنظیم هیجانی زوجین تأیید شد. نتیجه­گیری: زوج­درمانی شناختی- رفتاری به طور معناداری موجب کاهش نشانه‌های افسردگی و بهبود تنظیم هیجانی زوجین آشفته شده است. بنابراین استفاده از این روش درمانی علاوه بر درمان­های دارویی توصیه می­شود